miércoles, 26 de agosto de 2009

Unha de Tirolina



O outro día Jesús, un veciño nos comentaba que nos estaban facendo unha tirolina no parque de Eirís. Hoxe nos envía unha foto onde se pode observar o estado no que se atopa. Gracias Jesús.


Aínda que non é moito e o parque infantil de Pablo Iglesias segue feito un desastre e segue incumprindo a normativa, calquera mellora para o barrio e para os nosos fillos.... benvida sexa, aínda que sexa de mínimos.

Agora esperemos que as dúas pandilliñas de vándalos que nos arrasan o barrio estean vixiadas para que non a destrocen a semana de poñela e que os nosos rapaces e rapazas poidan disfrutar dela durante moito tempo

viernes, 7 de agosto de 2009

Palabra de Alcalde (3)

y recuperando plazas.








Estamos no bo camiño, sr. alcalde???? Segue crendo iso despois desta pequena mostra????

Palabra de Alcalde (3)

tirando tapones,






miércoles, 5 de agosto de 2009

Palabra de Alcalde (3)

Aproveitando a recente visita do Alcalde ó Barrio imos retomar a saga "Palabra de Alcalde".

En maio, O sr. Losada desde o seu blog, responde o seguinte a varios veciños.

- J.C. pregunta por los proyectos pendientes del Castrillón (apertura da avenida dos caídos ,antonio ríos etc., o bacheo de rúas como antonio noche en oza… e como non, polo polideportivo) Son varios los vecinos que me habéis preguntado por el Castrillón. Creo que ahora estamos en el buen camino, hemos resuelto problemas y estamos llevando a cabo los proyectos: hemos ampliado la biblioteca y el centro cívico; estamos en la última fase para iniciar las obras del polideportivo; estamos tirando tapones, abriendo calles y recuperando plazas. Creo que estamos en el buen camino y vamos a seguir.


É certo o da Biblioteca e o Centro Cívico, para moitos a mesma cousa, xa que están sitos no mesmo edifio. Pero tamén é certo que é A ÚNICA DOTACIÓN QUE TEMOS, auténtico corazón e pulmón do barrio, xunto co parque de Eirís (aínda que hai moito que dicir aquí tamén…. Pero esto é outro post).

Pero a nosa realidade segue sendo esta:

Abriendo calles,





























Visita do Alcalde

Pois parece que onte nos visitou o Alcalde. Xa ía sendo hora. A ver si así se da conta de que as nosas reclamacións son necesarias e xustas.
O que non entendemos é o titular que aparece na Voz: Losada visita el Castrillón para ver las obras del barrio.
Foto: La opinión de A Coruña
Obras? Qué obras?
Podedes ler o resto da información no link.



Esperamos que a Asociación Iar nos informe ós veciños das conclusións desta visita. Poñemos a súa disposición o blog para este menester, si estiman a ben facelo.

martes, 4 de agosto de 2009

O Castrillón en Festas

As festas do Barrio comenzan mañán.
Os actos desenvolveranse na Praza de Pablo Iglesias:

Día 5:
- Actuación da Tuna de Veteranos, ás 20 horas ,
- Lectura do pregón pola concelleira Obdulia Taboadela, ás 20:30 h.
- Foliada popular ás 22 h.

Día 6
- Sexta edición do Concurso de tortilla española, organizado pola Asociación Castrillón- Urbanización Soto- Ia, a partires das 18,30 h. na praza.
-As 22.30 h poderemos disfrutar do concerto de Mago de Oz.

Día 7
-Verbena coa Orquestra Los Satélites ás 23 h.


Esperemos que o tempo nos acompañe para poder disfrutar destas xornadas.
Se queredes máis información sobre as Festas de María Pita 2009 só tedes que clickar nelas.
Festas María Pita

Vándalos

No mes de xullo o barrio salía na prensa por un dos motivos habituais: os actos vandálicos que levamos sufrindo nos últimos meses

Rajan con un arma blanca las ruedas de varios coches aparcados en el Castrillón
http://www.lavozdegalicia.es/coruna/2009/07/14/0003_7846516.htm

Agora a noticia é que outro vándalos se enfrenta ó pago de 9.000 euros por grafitear coches no ano 2005.

....el fiscal pide para él una multa de 9.000 euros, además
de abonar el coste de los desperfectos causados, que asciende a 5.600 euros más.
En suma, si este joven imputado por llenar de grafitis varios vehículos
aparcados resulta finalmente condenado, la broma le supondrá 14.600 euros

Máis información nos seguites enlaces de La Voz e La Opinión

http://www.lavozdegalicia.es/coruna/2009/08/04/0003_7886764.htm

http://www.laopinioncoruna.es/coruna-metro/2009/08/04/joven-sera-juzgado-pintadas-cuatro-vehiculos-eiris/309165.html

Esperamos que a este simpático xoven lle caia todo o peso da lei e que sirva como medida exemplificadora.

Para que estes túzaros sen civismo e educación non poidan acollerse o manido recurso de declararse insolventes, marchar de rosiñas para as súas casas e rirse deste estado de dereito que nos protexe, a xusticia debería condenalo ademais a limpar todas as pintadas que temos no barrio, esa nova forma de feísmo urbán que nos invade.

Na zona estamos fartos dun par de pandilliñas que se divirten destrozando o pouco que temos e aínda por riba provocan a todos aqueles que ousan chamarlles a atención cando os pillan in fraganti, escudándose, como non, en que son intocables por ser menores.

Sres. do Concello e demáis responsables: envíen a policía e con orde de sancionar, porque con amonestacións verbais e sermóns de medio minuto o único que se consegue é que se sintan inmunes, se envalentonen máis e que logo acosen ós "sospeitosos de denunciar" as súas inocentes e solidarias diversións.

domingo, 2 de agosto de 2009

Trece inéditos

Estes son os campeóns e campeonas do escaqueo.
José Luis Ábalos Meco, PSOE
Jaime Javier Barrero López, PSOE
José María Benegas Haddad, PSOE
Carmen Calvo Poyato, PSOE
Teresa Cunillera i Mestres, PSOE
Mercedes Gámez García, PSOE
Luis Antonio Gómez Piña, PSOE
Alfonso Guerra González, PSOE
José Javier Lasarte Irribarren, PSOE
María Marañón Basarte, PSOE
María Antonia Trujillo, PSOE
Carlos Aragonés Mendiguchía, PP
Jesús Pérez Arca, PP

Trece diputados no se han estrenado aún
Su salario mínimo es de 3.996 euros mensuales, pero pueden llegar a los 6.500 por otros conceptos. Llevan un año y tres meses ejerciendo su función de diputado en esta legislatura. Pero en todo este tiempo aún no se han estrenado.
Ni una pregunta oral al Gobierno, ni una pregunta escrita, ni una solicitud de comparecencias, ni una solicitud de informes, ni una intervención en Pleno o comisión parlamentaria. Trece diputados
tienen el dudoso honor de estar en la lista de los menos activos del Congreso, tan poco activos que en sus estadísticas parlamentarias aparece el cero (ver lista más abajo).
Ni una pregunta al Gobierno, ni una solicitud de comparecencia o informes, ni una ntervención...
Aunque los grupos políticos siempre defienden que la actividad de un diputado va más allá del Congreso, lo cierto es que la única manera de medirla son las iniciativas e intervenciones que presenta. En este sentido, 13 parlamentarios aún no han desarrollado ninguna y otros 43 (todos del PSOE) no llegan a la decena. Estos dos grupos suponen el 16% de los 350 diputados electos.
Aún así no está mal teniendo en cuenta que en noviembre de 2008, cuando se llevaban ya siete meses de legislatura, eran 71 las señorías que habían tenido actividad cero en el Congreso.
Los socialistas se defienden alegando que son el partido en el Gobierno, y que por tanto, no es neceseario que formulen tantas preguntas e iniciativas.

Pero el caso más sangrante es del socialista Txiqui Benegas. Gana unos 5.900 euros al mes y debido a su escasa o nula actividad ya lleva tres años siendo finalista del premio ‘Desconocido en el Parlamento'.

Dos ex ministras
En la lista de menos activos destacan dos ex ministras:
Carmen Calvo y Maria Antonia Trujillo, sin olvidar al histórico y veterano Alfonso Guerra.

Fonte: 20 minutos
http://www.20minutos.es/noticia/476319/0/diputados/inactivos/congreso/


Máis de 1 millón de Euros no que vai de ano tirados , ou o que é o mesmo, regalados a uns señores (e señoras) ós (ás) que eleximos para que traballen, non para que cobren o que cobrarían 5 traballadores medios neste país por NON FACER NADA¡¡¡¡¡¡.

Menuda jeta. Esto é de xulgado de garda. E deberían ser imputados de oficio por parte da Administración, tipificar este tipo de delitos (porque son delitos) e lexislar para que non volvan a darse casos así. Os cidadáns que mantemos todo este tinglado decimos BASTA XA de TOMADURAS DE PELO.
Reverte, te necesitamosssssss.........
Xusticia, te suplicamossssssss........

Gracias, Reverte

Gracias por desfogarte públicamente. Gracias por expresar dun xeito tan cristalino a desidia, a dececpción e o asco que sentimos a maioría dos cidadáns con esta clase política que nos toca sufrir.

Co permiso de Reverte, destacamos algúns dos puntos que máis nos descompoñen.

http://xlsemanal.finanzas.com/web/firma.php?id_firma=9091&id_edicion=4307



Patente de corso, por Arturo Pérez-Reverte-->
ESA GENTUZA

Paso a menudo por la carrera de San Jerónimo, caminando por la acera opuesta a las Cortes, y a veces coincido con la salida de los diputados del Congreso. Hay coches oficiales con sus conductores y escoltas, periodistas dando los últimos
canutazos junto a la verja, y un tropel de individuos de ambos sexos, encorbatados ellos y peripuestas ellas, saliendo del recinto con los aires que pueden ustedes imaginar. No identifico a casi ninguno, y apenas veo los telediarios; pero al pájaro se le conoce por la cagada. Van pavoneándose graves, importantes, seguros de su papel en los destinos de España, camino del coche o del restaurante donde seguirán trazando líneas maestras de la política nacional y periférica. No pocos salen arrogantes y sobrados como estrellas de la tele, con trajes a medida, zapatos caros y maneras afectadas de nuevos ricos.
Oportunistas advenedizos que cada mañana se miran al espejo para comprobar que están despiertos y celebrar su buena suerte. Diputados, nada menos. Sin tener, algunos, el bachillerato. Ni haber trabajado en su vida. Desconociendo lo que es madrugar para fichar a las nueve de la mañana, o buscar curro fuera de la protección del partido político al que se afiliaron sabiamente desde jovencitos. Sin miedo a la cola del paro. Sin escrúpulos y sin vergüenza. Y en cada ocasión, cuando me cruzo con ese desfile insultante, con ese espectáculo de prepotencia absurda, experimento un intenso desagrado; un malestar íntimo, hecho de indignación y desprecio. No es un acto reflexivo, como digo. Sólo visceral. Desprovisto de razón. Un estallido de cólera interior. Las ganas de acercarme a cualquiera de ellos y ciscarme en su puta madre. Sé que esto es excesivo. Que siempre hay justos en Sodoma. Gente honrada. Políticos decentes cuya existencia es necesaria. No digo que no. Pero hablo hoy de sentimientos, no de razones. De impulsos. Yo no elijo cómo me siento. Cómo me salta el automático. Algo debe de ocurrir, sin embargo, cuando a un ciudadano de 57 años y en uso correcto de sus facultades mentales, con la vida resuelta, cultura adecuada, inteligencia media y conocimiento amplio y razonable del mundo, se le sube la pólvora al campanario mientras asiste al desfile de los diputados españoles saliendo de las Cortes.
Cuando la náusea y la cólera son tan intensas. Eso me preocupa, por supuesto.
Sigo caminando carrera de San Jerónimo abajo, y me pregunto qué está pasando.
Hasta qué punto los años, la vida que llevé en otro tiempo, los libros que he
leído, el panorama actual, me hacen ver las cosas de modo tan siniestro. Tan
agresivo y pesimista. Por qué creo ver sólo gentuza cuando los miro, pese a
saber que entre ellos hay gente perfectamente honorable. Por qué, de admirar y
respetar a quienes ocuparon esos mismos escaños hace veinte o treinta años, he
pasado a despreciar de este modo a sus mediocres reyezuelos sucesores. Por qué
unas cuantas docenas de analfabetos irresponsables y pagados de sí mismos, sin
distinción de partido ni ideología, pueden amargarme en un instante, de este
modo, la tarde, el día, el país y la vida. Quizá porque los conozco, concluyo.
No uno por uno, claro, sino a la tropa. La casta general. Los he visto durante
años, aquí y afuera. Estuve en los bosques de cruces de madera, en los callejones sin salida a donde llevan sus irresponsabilidades, sus corruptelas, sus ambiciones. Su incultura atroz y su falta de escrúpulos. Conozco las consecuencias. Y sé cómo lo hacen ahora, adaptándose a su tiempo y su momento.
Lo sabe cualquiera que se fije. Que lea y mire. Algún día, si tengo la cabeza lo
bastante fría, les detallaré a ustedes cómo se lo montan. Cómo y dónde comen y a
costa de quién. Cómo se reparten las dietas, los privilegios y los coches oficiales. Cómo organizan entre ellos, en comisiones y visitas institucionales que a nadie importan una mierda, descarados e inútiles viajes turísticos que pagan los contribuyentes. Cómo se han trajinado –ahí no hay discrepancias ideológicas– el privilegio de cobrar la máxima pensión pública de jubilación tras sólo 7 años en el escaño, frente a los 35 de trabajo honrado que necesita un ciudadano común. Cómo quienes llegan a ministros tendrán, al jubilarse, sólidas pensiones compatibles con cualquier trabajo público o privado, pensiones vitalicias cuando lleguen a la edad de jubilación forzosa, e indemnizaciones mensuales del 100% de su salario al cesar en el cargo, cobradas completas y sin hacer cola en ventanillas, desde el primer día. De cualquier modo, por hoy es suficiente. Y se acaba la página. Tenía ganas de echar la pota, eso es todo. De desahogarme dándole a la tecla, y es lo que he hecho. Otro día seré más coherente. Más razonable y objetivo. Quizás. Ahora, por lo menos, mientras camino por la carrera de San Jerónimo, algunos sabrán lo que tengo en la cabeza cuando me cruzo con ellos.